سازه یک ساختار معماری می باشد که پایه و اساس یک ساختمان را می سازد. سازه ها بخش عظیمی از حجم بارهای وارده را تحمل می کند. درواقع می توان گفت که سازه ها حافظ فرم خارجی اجسام در برابر بارهای وارده می باشد.
سازه ها را می توان به چند نوع تقسیم کرد :
سازه آزاد: به زمین متصل نیست مانند هواپیما
سازه دائمی: مانند ساختمان ها و پل ها (متصل به زمین است.)
سازه موقت: مانند غرفه های نمایشگاهی
اولین بار در سال 1777 بود که از فلز در مصالح سازه ای ساختمان استفاده شد. نخستین بار از طریق چدن یک پل قوسی شکل ساخته شد. پس از آن استفاده از فلز در ساخت سازه ها رواج پیدا کرد. به مرور از آهن کم کربن که قابلیت شکل پذیری داشت به استفاده از فولاد در ساخت سازه ها روی آورده شد.
امروزه استفاده زا فولاد در ساخت سازه های ساختمانی بسیار گسترش یافته است تا جایی که می توان گفت فولاد یکی از پرکاربردترین و مهم ترین مصالح ساختمانی می باشد.
سازه‌های فولادی را می‌توان به چهار دسته ی اصلی تقسیم کرد:
سازه های قابی یا قاب بندی شده معمولا شامل مجموعه‌ای از ستون‌ها که اعضای قائم و تیرها که اعضای افقی هستند، می باشند.
همانطور که گفته شد این نوع سازه ها از ترکیب ستون‌ها و تیرها تشکیل می شوند که منجر به شکل گیری قاب فضایی می شود.
سازه های قابی از طریق اتصالات ساده به همدیگر متصل شده اند. از سازه‌های قابی می‌توان در ساخت ساختمان‌های صنعتی و چند طبقه استفاده کرد.این نوع سازه از رایج ترین سازه ها در ساختمان سازی می باشند.
سازه های پوسته از ورقه های پیوسته با شکل های هندسی مانند کره و استوانه شکل می گیرند.از این نوع سازه در ساخت سازه های مهم از قبیل مخازن نگهداری سیالات تحت فشار، سقف‌های گنبدی و سیلوها استفاده می شود.
در این سازه نیروی کششی در بین اعضای آن وجود دارد. در این نوع سازه ها یک نوع اسکلت قابی از طریق آویزهایی (کابل های کششی) معلق شده است. از سازه های معلق در ساخت پل های معلق استفاده می شود.
در این سازه نیروهای کششی و فشاری به وسیله‌ی ترکیبی مثلثی شکل به تکیه گاه‌ها منتقل می شود.
